UTANMASI OLANLARA

 Bütün büyük savaşlar,
Umudun tükendiği yerde başlar.
Vazgeçmeye hakkım yok, biliyorum.
Gün ayakta durma günü, görüyorum.
Ama gel gör ki,
Bir acı takılıyor boğazıma,
Tutmak istiyorum tutamıyorum.
Ağlasam rahatlayacağım,
Rahatlayacağım ama,
Atatürk'ten utanıyorum..

MAYIS  2023 , SUADİYE

                               

SERT YOKUŞLAR

 

Çıktığın o yokuşlarda

Bekleme beni,

Ruhum çok yorgun, gelemem.

Sert rüzgarlar eser oralarda

Bu mevsim,

Koruyabilir miyim seni

Bilemem.

Umut ararım en fazla,

Karanlık tünellerin ardında,

Bulursam sana seslenirim.

Beni merak etme sakın,

Biliyorsun ben yalnızlıktan beslenirim.

SUADİYE , NİSAN 2023

GELECEĞİ UNUTMAK

Fırtınalar kol geziyor içimde,

Annemin tabiriyle,

'Çatacak yer arıyorum'

Umutla başlayan cümlelerin

Bir türlü bitmediği,

Noktasız günlerdeyim.

Görünen o ki;

Ne daha iyi olacak herşey,

Ne de birşeyler düzelecek,

Geçmişi unutmak istediğim

Çok oldu ama,

Bu defa unutmak istediğim gelecek..

SUADİYE, MART 2023

BÖYLE PLANLAMAMIŞTIM

 

Balonların gençlik rüzgarlarıyla dolduğu,

Rakı sofralarının hayallerle renklendiği,

Eski bir 22 eylül akşamıydı.

Kör Agop'un yerinde,

Balıkçı mezeleri, anason ve nem kokuları

Birbirine karışmış,

Radyoda 'Haram Geceler' çalıyordu.

İnsanlardan, sevgiden konuşmuştuk bir süre,

İşte sen o an,

Kızarmış istavritle yağlanan

Parmağını uzatıp,

Beni uyarmıştın,

Ama Cebo ben böyle planlamamıştım..

Gece ilerledikçe,

Eski zamanlardan

Hüzünlü bir sis kaplamış,

Sokak çalgıcılarının sesleri doldurmuştu

Kumkapı'nın büyülü sokaklarını.

Gelecekten,zamandan konuşmuştuk

Gecenin finalinde bir süre,

Ve sen Cebo

İşte o an,

Sigara sarısı parmağını kaldırmış

Ve yine beni uyarmıştın,

Ama inan Cebo

Ben böyle planlamamıştım..

SUADİYE, MART 2023

YOKSULLUK

Yoksulluk deyince fakirlik gelir aklımıza,

Parasızlık hep öne çıkar yani.

Daha kötüleri de vardır oysa;

Vicdan yoksulluğu,

Ahlak yoksulluğu,

Sevgi yoksulluğu gibi.

Aslında fakirlik çözümü en kolay olanı,

Diğerleri yoksulluğun dibi..

ŞUBAT 2023, SUADİYE

UMUT

Ben, umutların kaybolmadığı yerlerde

Saklarım kendimi.

Yitirilmiş umutların yerini

Gizli korkulara bırakmayı hiç istemem.

Tünelin ucundaki küçük ışık ile

Kuruyan bahçedeki son şekil

Görünür olmalı yani.

Karanlık köşeleri de sevmem mesela,

Ya güneşe ulaşmalı ellerim

Bir yerlerden,

Ya da gökyüzüne dokunmalı

Bir şekilde.

Çıkmaz sokakların girilmez tabelaları

Çoğu zaman ürkütür beni,

Girdiğim yolun bir çıkışı olduğunu

Bilmek isterim yolun başında.

'Peki bir gün ölüm tabelası asılsa 

Yolun girişine'

Diye soracak olursanız

Yanıtı zor tabii ki,

Bilmem ne yaparım o zaman ?

Sanırım bir kenara alırım

Kırgınlıkları, dargınlıkları,

Ölümün içerisinde bulmaya çalışırım aydınlıkları..

AĞUSTOS 2022, YAKACIK

YAŞLI BALKONLARI

               

  

Siz bakmayın öyle

Yaşlı balkonlarının

Karanfiline, gülüne,

Aslında zaman

Bir telefon kadar

Yakındır ölüme..

YAKACIK,  HAZİRAN 2022 

KIRK KERE DÜŞÜNECEKSİN

            

Ciddi iştir sevmek,

Ağzından sevgi sözü çıkmadan

Kırk kere düşüneceksin yani.

Örnekleyecek olursak;

Diyelim ki evlisin,

Ve olur ya bir gün

Tekerlekli sandalyeye mahkum kaldı sevdiğin,

İşte o an, hiç düşünmeden,

Üstelik yüzünü de ekşitmeden,

Tekerlekliyi tüm benliğinle kavrayıp

Bir ömür boyu taşıyabilmektir sevgi..

Gün gelir desteğin gerekir

Sevdiğim dediklerine,

Ve sen o güce sahip olduğunu bilirsin,

İşte o an,

En değerli şeylerini,

Ucunda mutlu etmenin dışında

Hiç bir ödülün olamayacağını bile bile,

Sorgusuz,sualsiz paylaşabilmektir sevgi..

An olur,haksızlığa uğradığını hissedersin

İsyan bayrakları uçuşur sevginin gönlerinde,

Sen yine de ağzındaki son acı sözü yutacak,

Sabrını suskunluğunun içine gizleyeceksin,

Çünkü katlanmak değil sabredebilmektir sevgi..

Diyelim ki sapsarı uzanmış yatıyor sevdiğin

Çaresizlik yatağında,

Olur ya,

Böbreğinin dokusu da tuttu,

İşin içinde ameliyat var!

Tek böbrekle yaşamanın riski var!

Var oğlu var.

İşte bu sorulara hiç takılmadan,

Daha ilk cümlede,

Sensiz iki böbreğim olsa ne olur?

Diyebilmektir sevgi..

Ve gün gelir,

Sivil postallar gezinmeye başlar

Özgürlük çimlerinin üzerinde,

Kendini toplumda azınlık,

Düşlerinde çaresiz hissedebilirsin,

İşte o an

Kaçıp daha iyi bir hayata gidebileceğin halde

Çıkarlarını bir kenara koyup

Savaşabilmektir sevgi..

Uzun lafın kısası,

Sevgi fedakarlıkların sınırında gizlidir.

Ölçmek istiyorsan,

Kanıt yaptıkların,

Umut yapabileceklerindir yani.

İçini doldurabiliyorsan ne ala,

Dolduramıyorsan,

Sevgilerin yalan,

Sahip olduğun her şey talandır.

Unutma!

Seviyorum demeden önce

Kırk kere düşüneceksin..

SUADİYE, HAZİRAN 2022

SÖZSÜZ UMUTLAR

Sözün bittiği yerdeyiz sanki,

Ne söylesek yeni değil,

Korkularımızı sıralasak birbiri ardına,

Dışarıda bahar var, yeri değil.

Gel susma hakkımızı kullanalım istersen,

Duygular bu gece sessiz olsun,

Hayaller kuralım hiç konuşmadan,

Umutlarımız sözsüz olsun..

SUADİYE, MAYIS 2022

ÖĞRENİLMİŞ KARMAŞA

Karışıklık içindeki düzeni severim ben,

Herşey bıraktığım yerde,

Bıraktığım gibi durmalı yani,

Örneğin;

Çizili alanlara hapsedilmiş bahçeler

Anlamsız gelir bana,

Benim bahçem

Çiçeklerin kuralsızca açtığı,

Ayrık otlarının çimlerden utanmadığı

Korkusuz ve özgür alanlar olmalı..

Sokak kedilerini

Ev kedilerinden daha çok severim mesela,

Kediyle aramda kendiliğinden ve

Esaretsiz bir bağ oluşmalı,

Bensiz de var olabilmenin korkusuzluğuyla

Sokulmalı yanıma ve hemen gitmemeli,

Döndüğümde de neredesin diye sitem etmemeli.

Bir başka örnek

Giysilerimle ilgili:

Gardropta karışık yaşamalı

Kazaklarım,gömleklerim vesaire,

Kural tanımadan dağılmalı

Dolabın içerisine,

Ve özgürce beklemeliler

Beni kaygısızca, öylesine..

Masamdaki notlar

Yapıştırdığım yerde kalmalı,

Hangi duygularla,

Nereye bıraktığımı

Ve nereden başlayacağımı

Hatırlatmalı bana..

Müzik listem karmakarışık olmalı,

Bir Halep'ten bir Şam'dan misali,

'And the waltz goes on' ile başlamalı,

Cem Karaca ile devam etmeli,

Sonra fonda,

Irmak kenarındaki evinin penceresinde

Hüzünlü ve güzel yüzüyle bakan

Anneannem gözükmeli,

Ve bir Sarı Gelin çalmalı damardan..

Kadına gelince,

Bak burası mühim,

Gecenin son elbisesi

Buruşuk atılmalı koltuğun üzerine,

Ve uyandığımda o elbise bana,

Sabahın öncesindeki gecenin

Tüm sıcaklığını anımsatmalı.

Saçlar dağınık ve

Anlamsızca dökülmeli yüzünün üzerine,

Sudan önce ben dokunmalıyım

Dudaklarına, gözlerine..

Uzun lafın kısası,

Bir türlü sevemedim bu el yapımı

Tertip ve özeni,

Öğrenilmiş karmaşada buluyorum ben

Huzurlu düzeni...

MART  2022, SUADİYE

BİLEMEZSİN

Haziran ortası,

Hava oldukça sıcak,

Denize bakıyorum,

Öfke köpükleri dalgalanıyor üzerinde,

Sanırım, deniz de benim gibi uykusuz geceden,

Azalan zamanların umutsuz sabahlarında

Belki de huzursuzluğunu kusuyordur inceden..?

Şezlonga uzanıp beklesem,

Köpükler de hüzünler gibi

Sessizce kaybolur gider mi?

Yüzüm güneşe dönük uzanıyorum,

Karşımda orta yaşlı bir çift,

Yan tarafımda ise yaşlıca bir adam,

Denizi seyrediyorlar,

İskelede dört kişiyiz yani.

Sanırım onlar da benim gibi

Köpüklerin gitmesini bekliyorlar.

Karşımdaki adam eşiyle sohbet ediyor,

Kulak misafiri oluyorum,

Adam endişeli,

Düşünceleri yorgun sesine aksediyor,

Hanım, diyor,

Bir ömür, bu kadar emek, bu kadar çaba,

Neye yarayacak acaba?

Sanırım çocuklarını kastediyor..

Kadın, cevabını bilmediği soruyu düşünürken

Adam devam ediyor;

Yapılanların değeri gerçekten biliniyor mu sence?

Kadın suskun beklerken,

Eşi duyduğumuzu farkedip

Sevimli bir tebessümle bizim tarafa yöneliyor:

Sizler de işittiniz sanırım,

Ne dersiniz ?

Büyük fedakarlıklar

Büyük sevgiler biriktirir mi sizce?

Ben soruyu algılamaya çalışırken,

Yanımdaki yaşlı adam beklemeden

Kalın ve yorgun bir sesle yanıtlıyor:

Sanırım bilemezsiniz,

Neden? diyor adam ,şaşkın bakışlarla,

Devam ediyor yaşlı adam,

Sizinle eşinizi görüyorum arada bir,

Şu beyaz Mersedes'i kullanıyorsunuz, 

Evet ama ,ne alakası var arabayla?

Yani, varlıklı bir ailesiniz tahminimce,

Evet diyor adam, iş adamıyım,

Allah'a şükür ,biraz birikimim de var,

Bu birikim de ilginç bir sözcük!

Nasıl birikiyor,

Ben de neden birikmedi bilmiyorum?

Ama neyse, konumuz bu değil,

Sonra devam ediyor;

Sevildiğini bilmek,

Varlıksız insanlar için

Tanrı'nın bir ödülüdür,

Çocuklarına bırakacak bir şeyin yoksa,

Sana gösterilen sevgiler de, tepkiler de,

Lekesiz ve çırılçıplaktır yani!

Varlıklıysan, duyduğun güzel sözlerin

Ne kadarının gerçek olduğunu

Hiç bir zaman bilemezsin,

Tanrı'nın adaleti de tam buradadır işte,

Burada denge zenginlerin aleyhine çalışır.

Eğer varlıklıysan

Sevgilere ilişkin doğruları öğrenemeden

Ölebilirsin yani..

Sevgi sözcüklerinin gerçekliğine

Geride hatıralarından başka bir şey bırakamıyorsan

İnanabilirsin ancak.

Kadın ve adam şezlonglarını yaklaştırıyorlar,

Yaşlı adamın fütursuz ama bilgece yorumları Kafalarını karıştırıyor sanırım,

Ve kadın konuşuyor:

Sözleriniz gerçekçi olabilir ama can yakıyor,

Kafa karıştırıyor,

Yaşlı adam gülerek;

Burada, gerçeklerle yüzleşebilme cesareti yarışıyor,

Benim yorumum

Çalışmadığınız yerden geldiği için

Kafanız karıştı sanırım.

Kadın devam ediyor;

Peki, diyelim ki varsayımınız doğru,

Hiç çıkış yolu yok mu?

Ne tavsiye edersiniz yani?

Yaşlı adam, sakin ve hüzünlü bir ses tonuyla

Devam ediyor;

Zamanınızın daraldığını hissettiğinizde

Çevrenizi dikkatle izleyin,

Önceleri sizi acımasızca eleştirenler,

Etrafınızda dolanmaya başlarlarsa,

Sakın o anda

Değerinizi anlayıp değiştiklerini sanmayın,

Neden, artan sevgileri değil

Sizin eksilen yıllarınız olabilir,

Ya değilse, diyor kadın,

Ya gerçekten üzülüyorlarsa,

Dedim ya,

Konu, neyin doğru olduğu değil,

Sizin bunu asla bilemeyecek olmanız,

Doğru yanıtların listesi

Hiç kimsede yok yani..

Ben, yapılacak tek şeyin,

Sonuç ne olursa olsun umursamadan

Doğrularda direnmeyi

Sürdürmek olduğunu düşünüyorum.

Siz ,eğilen omuzlarınıza ve doktorlara bakmayın,

Gerçekte, insanı ayakta tutan

Kas ve iskelet sistemleri değil,

Einstain'nin söylediği gibi:

İlkeleri ve hayata karşı duruşlarıdır bence.

Yani, tekerlekli sandalyede,

Ayaktakilerden

Daha dik ve onurlu olmak ta mümkün..

Konuşmaları orada bırakıp

Yavaşça denize yöneliyorum,

Köpükler yok olmuş,

Deniz pırıl pırıl,

Hava çok net ve açık,

Ayvalık ile Midilli'nin birleştiği yer

Bir göl gibi sarmış körfezi,

Girsem, uzun uzun yüzsem,

Deniz kokusunu içime çeksem

Ve orada bıraksam kaybolan zamanları..

Şezlongda konuşmalar hararetle sürüyor,

Merak ediyorum!

Acaba, kadınla adam

Yaşlı adamdan bıkmış mıdır?

Bu gece dolunay var sanırım,

Yengeç'e yer ayırtsak

Sardalya çıkmış mıdır?

SUADİYE, ARALIK 2021

BİR ŞEKİLDE, BİR YERLERDEN

Bir yanın eksik kalacak gittiğimde biliyorum,

Aklından geçenleri bana anlatamadığın

Tanımadığın o boşluğun varlığına alışmak,

Yokluğun kendisini kabullenmekten daha zor olacak.

Ölüm, yorumlara sığmayan karanlık,

En gizemli olay,

Üstüne,birlikte dolu dolu 43 yıl,

Dile kolay..

Sen yine de istersen

Paylaş gecenin birikimlerini

Kahve sabahlarında benimle,

Ve çam ağaçlarının arasında

Dans eden kuşlarla

Yolla gökyüzüne,

Ben onları BİR ŞEKİLDE bulur,

Bakarsın BİR YERLERDEN dokunurum,

İçin acıyor ve kıvrılmışsan yatağına

Bir sonbahar sabahında,

Kimbilir belki gelir,

Yavaşça yanına sokulurum…

SUADİYE,KASIM 2021 

Hayal Kurmak

Çok keyiflidir hayal kurmak,

Sınırı,hesabı yok yani,

Seç beğen kur,

Dükkan tümüyle senin,

Hatta öyle ki,

Bazen kurduğun hayaller

O hayalleri yaşamaktan çok daha güzeldir,

Ulaşamam diye vazgeçme sakın,

Hayaller ancak ulaşılmaz olduğunda özeldir.

YAKACIK, EKİM 2021

   

SENEYE DE GİYEMEZSİN

Her yaş ayrı güzeldir derler hani,

İnsan hissettiği yaştadır falan,

Siz böyle süslü laflara inanmayın,

Gerçekte sonun başlangıcıdır yetmişli yıllar,

Bir yanda

Yıpranmış vücutlarda yılların tortusu,

Diğer yanda

Telefonlarda kötü haber korkusu,

Yeni günler yeni umutlar yerine

Yeni ağrılar taşır,

Yani,gitgide azalır yaşam coşkusu.

Gelecek yıl nelere gebe

Asla bilemezsin

Öylesine büyük gelir 

ki dertler üstüne,

Seneye de giyemezsin..

BUNALIM PAZARI

Bunalım pazarındayız bu dönem,

İndirim diz boyu,

Seç beğen al yani,

Kanser mi istersin çeşit çeşit,

Virüs desen, ister deltalı ister deltasız,

Yangın mı, yetmişikisi bir arada

Yurdun her köşesinden ,orman orman.

Ayrıca ülkeyi yönetenlerin aymazlıklarını

Buz dolabında kutuplaştırılmış olarak saklıyoruz,

Gelecekten umutsuzluklar desen diz boyu.

İsterseniz cehalet sarayım biraz her kafadan,

Bilenden de var bilmeyenden de stoklarımızda,

Ayrıca bunlar fiatları hiç değişmeyen ürünler,

Enflasyon yanlarına uğramadı yani.

Pula dönmüş Türk Liralarımız da var

Deste deste,

Yetmezse göçmen stoklarımız bol,

Güneyden doğudan akın akın,

Üstelik yanında İstanbul depremi korkusu,

Bir alana bir bedava.

Her on müşterimizden birine

Yurt dışından ahkam kesmek için peynir tahtası

Müessesemizin armağanı.

Bunalım desen, üst üste ,koli koli,

İstemeyene tükenmişlik sendrumu veriyoruz,

Yanında da bolca melankoli..

KÜÇÜKKUYU, AĞUSTOS 2021

GARİP ŞEYLER

Garip şeyleri sever ve özlerim ben,

Örneğin;

Sabah demlikten çıkan ilk çayın kokusunu çaydan,

Kahve içelim sözünü, kahveden daha çok severim.

Nevizade de eski evlerin nemine karışmış 

Anason kokusu

Rakıdan daha fazla sarhoş eder beni.

Yumurta günlerinde geceden çıkartılan 

Sabah yumurtasının

Eski cezve içindeki görüntüsüne,

Suadiye istasyonunda tren dururken

İlk gürültüsüne bayılırım.

Seyahate çıkmaya karar verdiğim ilk an ve

Uçak piste dokunduğunda 

Lastiklerden çıkan ilk duman,

Seyahatin en keyif aldığım anlarıdır.

Sevdiklerimizin ölüm yıl dönümlerine gelince;

İşte o anlarda,

Babamın Fındıkzade’de ki evimizin merdivenlerinde

Zorlanan nefesini,

Annemin Ataköy’de getirdiğim hediyeleri açarken

Çocuksu hevesini özlerim.

Sevginin de, beklenmedik anda dokunanı

Ve koşulsuz olanı kabulumdur.

Yani, sevgiyi sözlerde değil,

Gözlerde görmeyi severim ben.

TEMMUZ 2021, KÜÇÜKKUYU

AYAK SESLERİYLE YAŞAMAK

Hiç bitmez bu ayak sesleri,

Mutfaktan gelen koku

Annenin yaptığı ilk cevizli kekin,

Babanın gülümseyen yüzü, 

Kapıda seni bekleyen

İlk bisikletin ayak sesidir.

Gönlüne saplanan güzel gözler

Yaklaşan ilk aşkın,

İnciten acı sözler

İlk hayal kırıklığının ayak sesidir.

Bir bebek çığlığı yükselir birgün

Doğum odasından,

Bu ilk sorumluluğunun,

Sırtında taşıdığın bebek yatağı

İlk yorgunluğunun ayak sesidir.

An olur cehalet çizmeleri gezinir

Özenle koruduğun değerler üzerinde,

Ve değiştirmeye gücün yetmez,

Çocuğunun yüzüne bakarsın endişeyle,

İşte bu,geleceğe ilişkin umutsuzluklarının

İlk ayak sesidir.

Sonra o gün gelir,

Bir doktor alır beyaz dosyayı önüne,

Anlamadığın Latince soslu yorumlar yapar,

İşte bu belki de

Yaklaşan ilk karanlıkların ayak sesidir..

Uzun lafın kısası,

Ayak sesleri hiç bitmez,

Yaklaşan ayak sesleri ile yaşamaktır hayat.

KÜÇÜKKUYU,HAZİRAN 2021     

SİYAHLI KADIN

Yıllık şirket uygulaması işte,

Check up sonrası kahvaltı için

Alt kata iniyorum,

Girişteki kafe

Bir hastaneye göre

Oldukça sakin ve sessiz,

Köşede bir yere ilişir ilişmez

Yan tarafta kahvesini yudumlayan

Yaşlı ama bakımlı kadın dikkatimi çekiyor,

Elindeki kitabı okumaya çalışıyor ama

Aklı başka bir yerde gibi,

Beyaz ipek bluzu,  

Siyah ve şık etek ceketi,

Kıyafetini tamamlarken,

Zarif Vakko eşarbı ile boynundaki kırışıklıkları,

Siyah ve iri gözlükleri ile de

Gözlerindeki huzursuzluğu örtmeye çalışıyor,

Babamın değimiyle;

‘Caminin minaresi yıkılmış ama

Mihrap yerinde ‘ yani..

İzlediğimi hissediyor ve bana doğru dönerek,

Kahvesi fena değil dene istersen,diyor,

Sonra devam ediyor;

Eşim operasyonda onu bekliyorum.

Kısa bir sessizlikten sonra

Dudaklarımı zorlayarak yaratmaya çalıştığım

Bir umut gülümsemesiyle

Bakıyor ve geçmiş olsun diyorum,

Devam ediyor;

Açık kalp ameliyatı,

Üç damarı değişiyor,

İkimiz bir hafta arayla aldık kötü haberleri.

Sizin neyiniz var?

Onu hiç sorma.!

Benimki,Allah’tan ümit kesilmezin

Bir üst aşaması yani..

İki ayrı doktor

Yorgun, umutsuz ama alışkın ifadelerle

Paylaştılar acı gerçekleri,

Sonrada, işim bu! dercesine

Kibarca terkettiler odayı,

Arkalarında kalan cevapsız sorularımızı

Çok da merak ettiklerini sanmıyorum.

Bize gelince,

Gerçeklerin,söylenenlerde değil 

Söylenmeyenlerde gizlendiğinin bilinciyle

Bakakaldık birbirimize.

Eşimin sorunu daha acil olduğu için

Önceliği o aldı.

Ya siz ? diye soruyorum,

İri gözlüğünü

Hafifçe aşağı kaydırarak devam ediyor,

Göz torbalarının görünmesini istemiyor sanıyorum,

Ben galiba bu yüzü bir yerden tanıyorum..

Kadın devam ediyor,

Henüz plan yok,

Zaten yaşlanırken ilk öğrendiğin şey

Altmışından sonra uzun geleceği,

Yetmişinde ise

Bir sene sonrasını planlamamak oluyor.

Ya sonrası? diye soruyorum bir cesaretle,

Sonrasında, en iyi planın

Plan yapmaktan vazgeçmek olduğunu keşfediyorsun,

Bir kelebek gibi yani,

Hiçbirşeyi kafana takmadan

Rüzgara karşı çırpıp duruyorsun kanatlarını..

Sandalyemi kadının masasına yaklaştırarak soruyorum,

Yakınlarınız,akrabalarınız ?

Tek kardeşimi kaybettim diyor,

Çocuğumuz olmadı,

Akrabalara gelince,

Özel bir kaç kişiyi çıkarırsan,

Bence gerisi yalan zaten,

Eşten dosttan bahsedecek olursak,

Yaşamının özetini

Ölüme yaklaştığını hissettiğinde anlıyorsun,

İşte o anda aklına sadece bir kaç kişi geliyor,

Arkanda bıraktığın çoluk çocuğu saymıyorum,

Onlar senin sorumlulukların,

Senin sevdiklerindir,

Oysa yaşamın gerçek özeti,

Seni sevdiğini kanıtlamış olanlar,

Yani ,seni gerçekten sevenlerdir,

Ölümün ayak seslerini duyduğunda,

Aklına önce onlar gelir

Ve sen buna şaşırırsın..

Yani yaşamı süt gibi düşün,

O bir kaç kişiyi çıkarırsan

Beyazlığını yitiriyor,

Gerisi sudan ibaret kalıyor yani,

Ama maalesef gençliğinde

Sen sütün tamamını beyaz zannediyorsun.!

Böyle durumlarda en güzel sözün

Sessizlik olduğunu düşünerek

Bir süre susuyor ve sonra

Elindeki kitabı soruyorum?

Şiir kitabı diyor.

Şiirle ilgileniyor musun?

Ben aslında roman okumayı

Tercih ederim diyorum,

Kadın devam ediyor;

Şiir ve romanın en belirgin farkı

Duygu tasarrufudur,

Biz herşeyi tasarruf eden bir nesiliz,

Plastik kutu biriktirenlerin

Son kırıntılarıyız yani..

Anlayamadığımı ifade eden

Bir soru formuyla bakıyorum,

Kadın konuşmayı sürdürüyor;

Şiir ,duyguları en cimri ifade etmenin yoludur,

Kısa satırlara

Akılda kalabilecek mesajlar yüklemektir,

Okuması kolay,yazması zordur,

Taşı gediğine iyi koyacaksın yani..

Ama duygular ve alışkanlıklar

Zamanla değişmiyor mu?

Biz de çocuklarımıza…derken sözümü kesiyor,

O halde neden son otuz yıldır,

Ruhumuza kara saplı bir bıçak gibi oturan

Yeni şarkılar ve türküler çıkmıyor?

Cesaretimi topluyor ve

´Belki de ihtiyaç yok` diyorum,

Kadın elime dokunarak gülümsüyor,

İyi ama o halde neden

Ada sahillerinde dolaşıyorsunuz hala?

Şadiye’ye bir alternatif yok mu yani?

Elifsu ve Efecan’lara neden şarkı üretilemiyor?

Bence Yıldırım Gürses’in SON MEKTUBU

Sizin deyiminizle bir kırılma noktası oldu,

Sonrasında ne duygu kaldı geriye

Ne de gönül çiçeklerini sulayan sevgiler..

Bu tatlı söyleşiyi acı bir telefon sesi kesiyor,

Kadın, öyle mi, geliyorum

Diyerek yerinden doğruluyor,

Yüzümü sevgiyle okşuyor,

Ne kadar güzel bakıyorsun,

Seninle konuşmak,

Gerçi sen pek konuşmadın ama

Yine de bana iyi geldi,

Sen kafana takma sakın,

Önündeki uzun yılları düşün,

Mevlana ne demiş?

‘Ölür ise ten ölür,can ölesi değil’

Kalkıyor ve yaşlı bedenini zorlayarak

Dik durmaya çalışıyor ve köşeden kayboluyor.

Benimle eski yıllarına döndü,

Genç görünmeye çalışıyor sanıyorum,

Ben bu yüzü bir yerden tanıyorum..

Arabayı çalıştırmadan önce

O şarkıları buluyorum,

‘Anla artık anla beni,unut bütün geçenleri’

Bu kafayla şirkete dönmek zor,

Aklımda kadının yaşadıkları,

Kalbimde günü özetleyen acı bir yakı,

Sadece yalnız kalmak ve düşünmek istiyorum,

Belki boğazda bir istavrit

Ve bir duble rakı..

YAKACIK,HAZİRAN 2021

UMUT KÖŞESİ

7.15 gibi çıkardın kapıdan,

Uzun ve ince topuklu ayakkabılarınla

Aşağı süzüldüğünde

Tam 18 basamak sayardım.

Önce makyajının altına gizlenen

Beyaz ve sisli yüzün görünür,

Sonra yoğun parfümünün

Kokusu yayılırdı ortalığa.

Ben apartmanınızın köşesinde

Özenle kendimi gizlerdim,

En büyük endişem

Varlığımdan tedirgin olmandı,

Umutlarımı ertesi sabaha taşıyamamaktan

Deli gibi korkardım yani..

Arada bir göz göze geldiğimizde

Metal bakışlarınla

Aramıza koyduğun

Aşılmaz asmalı köprülere alışmıştım ama

Yine de içim ölesiye acırdı.

Sonra yavaşça arabanın anahtarını çıkartır,

Uzun ve pembe tırnakların

Kırılmasın diye özenle tutardın,

Oysa ben o an

İçimdeki fırtınayı koyacak yer bulamazdım.

Gaza basıp uzaklaştığında

Ardında buğulu bir boşluk sezilirdi,

Sonra araban köşeden hızla döner

Finalde içim ezilirdi..

YAKACIK ,MAYIS 2021

BOŞLUK

O sarı evin köşesinde beklerdim seni,

Çünkü eviniz en iyi oradan gözükürdü,

Sonra an gelir

Uzun , ince boynun

Ve kış beyazı kollarınla

Bir kuğu gibi süzülürdün pencereye,

Gri bulutlara bakardın en çok,

Sanki ellerini açıp uçacak gibi.

Elinde hep bir cigara

Gözlerinde gizemli bir boşluk olurdu.

İşte o anlarda ben

İçinde yerimi çalan o boşluğu

Deli gibi kıskanırdım.

Nisan yağmurları çiselerdi ince ince

Sarı evin köşesinde ıslanırdım..

İSTANBUL,SUADİYE MART 2021