Ben, umutların kaybolmadığı yerlerde
Saklarım kendimi.
Yitirilmiş umutların yerini
Gizli korkulara bırakmayı hiç istemem.
Tünelin ucundaki küçük ışık ile
Kuruyan bahçedeki son şekil
Görünür olmalı yani.
Karanlık köşeleri de sevmem mesela,
Ya güneşe ulaşmalı ellerim
Bir yerlerden,
Ya da gökyüzüne dokunmalı
Bir şekilde.
Çıkmaz sokakların girilmez tabelaları
Çoğu zaman ürkütür beni,
Girdiğim yolun bir çıkışı olduğunu
Bilmek isterim yolun başında.
'Peki bir gün ölüm tabelası asılsa
Yolun girişine'
Diye soracak olursanız
Yanıtı zor tabii ki,
Bilmem ne yaparım o zaman ?
Sanırım bir kenara alırım
Kırgınlıkları, dargınlıkları,
Ölümün içerisinde bulmaya çalışırım aydınlıkları..
AĞUSTOS 2022, YAKACIK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder