Ninen,deden gider bir gün,
Çocukluğun ölür.
Annen ,baban gider sonra,
Kolun,kanadın ölür.
Karda bir kuş çırpınır,gözlerinin önünde,çaresizce,
Gözlerin ölür.
Yalanlar duyarsın söylenen bir hiç uğruna,
Değerlerin ölür.
Mustafa Kemal girer bir gün düşüne, gözleri yaşlı,
Umutların ölür.
Sonra,gün gelir,alır götürürler geri kalanını,
Bir mezar çukurunda biter bu zulüm.
Siz öyle,ağıtlara,göz yaşlarına aldanmayın,
Aslında yavaş yavaş gelir ölüm..
Çocukluğun ölür.
Annen ,baban gider sonra,
Kolun,kanadın ölür.
Karda bir kuş çırpınır,gözlerinin önünde,çaresizce,
Gözlerin ölür.
Yalanlar duyarsın söylenen bir hiç uğruna,
Değerlerin ölür.
Mustafa Kemal girer bir gün düşüne, gözleri yaşlı,
Umutların ölür.
Sonra,gün gelir,alır götürürler geri kalanını,
Bir mezar çukurunda biter bu zulüm.
Siz öyle,ağıtlara,göz yaşlarına aldanmayın,
Aslında yavaş yavaş gelir ölüm..
İSTANBUL 2002
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder